18 – 26 sierpnia 2012
XII Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu w Teatrze Na Woli
Zobaczymy m.in.: Paolo Naniego, zwanego mistrzem gestu, Nolę Rae, łączącą pantomimę, taniec, komedię i teatr lalek, Bodecker&Neander Company – uczniów i kontynuatorów Marcela Marceau, spektakle inspirowane twórczością Franza Kafki oraz Wieczór Współczesnej Pantomimy złożony z etiud przygotowanych przez artystów z całego świata.
Festiwal otworzy „List” Paulo Naniego, miniaturowa antologia komedii i manifest śmiechu. Nani łączy w nim pantomimę, parodię gatunków i stylów narracji, klaunadę, żonglerkę i akrobatykę. Wrocławski Teatr Pantomimy pokaże utrzymany w poetyce absurdu spektakl „Poławiacze papieru” inspirowany twórczością Franza Kafki oraz „Dom Bernardy Alba” na motywach dramatu Federica Garcii Lorki. Teatr Sztuki zagra przedstawienie “Akt 1925” opowiadające o osaczeniu jednostki przez zbiurokratyzowany świat., Warszawskie Centrum Pantomimy w koprodukcji z czeskim Spitfire Company pokaże polską premierę spektaklu "13 miesiąc/Requiem dla Brunona Schulza" zainspirowanego twórczością Brunona Schulza. Nola Rae, dama światowej pantomimy w tonacji komicznej opowie o królowej Elżbiecie I, a duet Bodecker&Neander pokaże serię najnowszych etiud.
Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mimu organizowany co roku przez Teatr Na Woli im. T. Łomnickiego i działające na terenie teatru Warszawskie Centrum Pantomimy to przegląd teatrów pantomimy z całego świata. To jedno z najważniejszych wydarzeń tego gatunku teatru w Europie. Dyrektorem artystycznym Festiwalu od 2005 roku jest Bartłomiej Ostapczuk - mim, nauczyciel, reżyser przedstawień teatru pantomimy, autor choreografii w przedstawieniach teatrów dramatycznych. Pomysłodawca i założyciel Teatru Pantomimy Mimo oraz Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.
Festiwalowi towarzyszyć będzie wystawa archiwalnych afiszy i plakatów Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Zaprezentowane zostaną prace m.in. Jana Jaromira Aleksiuna, Włodzimierza Terechowicza, Andrzeja P. Bytora.
Program Festiwalu
18.08. /sobota/- „The Letter” - Paolo Nani - Włochy
19.08. /niedziela/ -„Poławiacze papieru”/„Dom Bernardy Alba” - Wrocławski Teatr Pantomimy - Polska
21.08. /wtorek/ - „Akt 1925” - Teatr Sztuk - Polska
23.08. /czwartek/- „13 miesiąc / Requiem dla Brunona Schulza” Spitfire Company / Warszawskie Centrum Pantomimy - Czechy/Polska
24.08 (piątek) - Wieczór Współczesnej Pantomimy - Międzynarodowy skład
25.08 (sobota) – „Elizabeth’s Last stand” - Nola Rae - Anglia
26.08 (niedziela) - „Opus 4” - Bodecker / Neander Company – Niemcy
Bilety: 22 632 24 78,
OPISY SPEKTAKLI
Paolo Nani
„The Letter”/ „List” - Włochy
„List” to historia opowiedziana na piętnaście różnych sposobów, między innymi: w narracji pijanego, w konwencji filmu niemego, bez użycia rąk, jako horror, od tyłu, na sposób cyrkowy, z zaskoczenia, wulgarnie, magicznie. Przedstawienie opiera się na prostocie: nie ma tu scenografii, specjalnych efektów świetlnych, fantazyjnych kostiumów. „Paolo Nani w teatrze stosuje zasadę „mniej znaczy więcej”. Stół i krzesło; papier i pióro; butelka, szklanka i zdjęcie; to wszystko, czego potrzebuje do zorganizowania absolutnie komicznego wieczoru dla tych szczęśliwców, którym udało się zająć miejsca w miejskim teatrze. Takie proste, a takie genialne” – pisał o spektaklu recenzent Porsgrunn Dagblad.
„List” zajął pierwsze miejsce w kategorii United Slapstick w konkursie o nagrodę European Comedy Award we Frankfurcie w 1994 roku oraz zdobył pierwszą nagrodę w konkursie Roner SurPris w 2005 roku we włoskim Bolzano.
Paolo Nani znany jest z synchronizacji, zabawnego i precyzyjnego języka ciała, ekspresji mimicznej oraz aktorstwa „kompletnego”. Teatr Paolo Naniego powstał w Vordingborg w Danii w 1995 roku. „List” (‘The Letter’), „Sztuka umierania” (‘The Art of Dying’) oraz „Jekyll i Hyde” (‘Jekyll&Hyde’) to trzy jego najbardziej popularne przedstawienia.
18 sierpnia, godz.19.00
Wrocławski Teatr Pantomimy - Polska
„Poławiacze papieru”/ „Dom Bernardy Alba”
„Poławiacze papieru”
K. to everyman, bohater zniewolony i zagubiony, który staje przed alegorią władzy i systemu urzędniczego. Przechodząc przez tryby machiny urzędniczej K., z każdym dniem pogrążasz się coraz bardziej w absurdalnej rzeczywistości. Walka z systemem zdaje się nie mieć końca. Przedstawienie zrealizowano w konwencji teatru absurdu. Jedną z głównych inspiracji była specyfika języka urzędniczego, jako środka komunikacji podatnego na nadużycia.
Scenariusz, reżyseria i oprac. muzyczne: Zbigniew Szymczyk
scenografia i kostiumy: Marek Tybur
obsada: K. – Mariusz Sikorski, Sędzia - Artur Borkowski, Komornik – Radomir Piorun,
Nowy – Zbigniew Szymczyk, Bliźniak I - Mateusz Kowalski, Bliźniak II - Robert Wieczorek
„Dom Bernardy Alba” na motywach dramatu Federica Garcii Lorki
Sztuka Lorki odczytana jako historia wyznaczania granic dozwolonych form seksualności oraz definiowania tego, co normalne, moralne i naturalne.
Matka stara się ograniczyć pragnienia seksualne u córki. W domu nie okazuje się rodzicielskiej miłości, nie ma pobłażania wybrykom młodości. Każda oznaka emancypacji zostaje brutalnie obalona. Niebezpieczna gra pomiędzy budzącym się pożądaniem, a zniewalającym wpływem matki rozpoczyna się wtedy, gdy w domu pojawia się mężczyznach.
scenografia: Marek Tybur
kostiumy: Wanda Kowalska
opracowanie muzyczne: Jacek Aumiller, Piotr Salaber, Zbigniew Szymczyk
reżyseria światła: Bary
asystent reżysera: Magdalena Górnicka
obsada: Bernarda Alba – Ewa Czekalska, Maria Josefa – Katarzyna Sobiszewska,
Angustias – Agnieszka Kulińska, Magdalena – Agnieszka Dziewa,
Amelia – Agnieszka Charkot, Martirio – Paulina Joźwin,
Adela – Monika Rostecka-Komorowska
Wrocławski Teatr Pantomimy założył Henryk Tomaszewski. Teatr od początku tworzony był wyobraźnią i wrażliwością jednego twórcy. Współpracował z najwybitniejszymi polskimi artystami m.in.: z Jadwigą Przeradzką, Aleksandrem Jędrzejewskim, Zofią de Ines, Władysławem Wigurą, Franciszkiem Starowieyskim, Krzysztofem Pankiewiczem, Andrzejem Majewskim, Kazimierzem Wiśniakiem. Cechami charakterystycznymi teatru były i są : zespołowość, znacząca rola oprawy plastycznej i muzycznej, kanwa literacka, wielokierunkowe poszukiwania formalne. Henryk Tomaszewski penetrował rozległe obszary kultury i estetyki, szukając inspiracji w mitach, literaturze, plastyce, muzyce, psychologii, źródłach i formach teatru, a także w istocie ruchu. Teatr wykształcił wielu znakomitych artystów, którzy prowadzą teraz swoje teatry, zajmują się pracą pedagogiczną w kraju i poza granicami: m. in.: Elżbieta Jaroszewicz, Ewa Czekalska, Paweł Rouba, Stanisław Brzozowski, Stefan Niedziałkowski, Jerzy Kozłowski, Marek Oleksy, Aleksander Sobiszewski. WTP był laureatem wielu nagród. Henryk Tomaszewski szczególnie cenił dwie z nich: złoty medal Swedish Dance Association, Sztokholm w 1963 roku i Złotą Gwiazdę (Etoile pour recherche corporelle) zdobytą na VIII Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Paryżu w 1970 roku. Po śmierci Tomaszewskiego w 2001 roku, Wrocławski Teatr Pantomimy na nowo próbuje określić swój charakter i swoje cele. Obecnie funkcję dyrektora naczelnego pełni Zbigniew Szymczyk, dyrektorem artystycznym teatru jest Marek Oleksy.
19 sierpnia, godz.19.00
Teatr Sztuk - Polska
„Akt 1925”
Spektakl jest działaniem z pogranicza sztuk. Ekspresja aktorska jest wyrażana przez gest, pantomimę i taniec. Spektakl chwilami wygląda jak ruchoma instalacja, innym razem niezwykle surowa forma, bez scenografii i rekwizytów. Spektakl zainspirowany twórczością Franza Kafki, pokazuje osaczenie jednostki. „Ciekawi byliśmy na ile temat biurokracji i osaczenia jednostki zachował aktualność” – mówią autorzy spektaklu. Spektakl pt. " Akt 1925" w reżyserii Eweliny Ciszewskiej i Roberta Balińskiego zdobył dwie pierwsze nagrody: za najlepszy spektakl i najlepszą reżyserię na VIII Międzynarodowym Studenckim Festiwalu Filmowym i Teatralnym SKENA UP w Kosowie, który odbył się w dniach 3-10 grudnia 2010 roku.
Scenariusz i reżyseria: Ewelina Ciszewska i Robert Baliński
Kostiumy i scenografia: Ewelina Ciszewska
Reżyseria świateł i projekcja: Robert Baliński
Choreografia: Ewelina Ciszewska
Muzyka: Włodzimierz Kiniorski
Obsada: Łukasz Batko, Barbara Chodorowicz, Ewelina Ciszewska,
Anna Makowska - Kowalczyk (PWST), Michał Sabat, Johannes Stubenvoll
„Teatr Sztuk powstał w 2007 roku. (…) zrzesza ludzi, którzy odważnie odnoszą się do otaczających nas zjawisk i przetwarzają je na język sztuki. Twierdzenie, że wszystko już było przewrotnie otwiera przed nami przestrzeń do twórczego działania, prowokuje do polemizowania z tradycją, do stawiania pytań o naszą tożsamość poprzez sztukę. Uznaliśmy, że czas na wielowarstwową integrację w myśleniu i działaniu. Czas na człowieka ze swoją duszą i umysłem”– mówią twórcy teatru.
21 sierpnia, godz.19.00
Spitfire Company / Warszawskie Centrum Pantomimy - Czechy/Polska
„13 miesiąc / Requiem dla Brunona Schulza”. Polska premiera
Spektakl dla dorosłych widzów
Spektakl inspirowany twórczością Brunona Schulza. W dialogu muzyki z ruchem tworzona jest alegoria tajemnicy upadającego świata, fałszywej mitologii, nagiego ciała, fetyszu i śmierci. Nie jest to klasyczna adaptacja sceniczna opowiadań Brunona Schulza, lecz autorska interpretacja, która odsłania nieprzewidziany rozmiar katastrofy. „Bruno Schulz jest dla mnie jednym z największych heretyków modernistycznej literatury światowej. Kiedy pierwszy raz czytałem Brunona Schulza w oryginale, pomyślałem o herezji jako narzędziu, które pozwala uchwycić ukryte kontury rzeczywistości. Ale co znaczy herezja dzisiaj? I czemu zaprzecza? Jan Patočka w książce Eseje heretyckie w filozofii historii przypuszcza, że ciemność i katastrofa są siłą napędową historii. Tak samo i my jesteśmy zmuszeni do postrzegania katastrofy jako integralnej części naszego czasu. A cóż może być katastrofą wiekszą niż to, że człowiek przestanie istnieć. Być może jedynie to, że człowiek stanie się martwą lalką, manekinem prezentującym ubrania na sprzedaż“ - mówi Petr Boháč.
Obsada: Miřenka Čechová, Markéta Vacovská, Jindřiška Křivánková, Cécile Da Costa,
Bartłomiej Ostapczuk, Paweł Kulesza
Muzycy: Epoque Quartet - Vít Petrášek, David Pokorný,
Vladimír Klánský, Vladimír Kroupa
Reżyseria, dramaturgia: Petr Boháč
Muzyka: Jan Kučera
Reżyseria świateł: Andrzej Król, Martin Špetlík
Scenografia: Barbara Wojtkowiak, Petra Vlachynská
Kostiumy: Michaela Hořejší
Produkcja: Aneta Kafková.
Warszawskie Centrum Pantomimy
Założone w 2008 roku w Teatrze Na Woli centrum działań związanych z teatrem pantomimy jest miejscem rozwoju sztuki mimu. Wśród głównych założeń Centrum znajdują się: utworzenie profesjonalnego zespołu teatralnego oraz produkcja spektakli. Projekt "13 miesiąc/ Requiem dla Brunona Schulza" to pierwsza międzynarodowa realizacja teatralna pod szyldem Warszawskiego Centrum Pantomimy w Teatrze Na Woli.
Spitfire Company
Spitfire Company to platforma artystyczna obejmująca teatr fizyczny, wizualny, muzyczny i tańca. Obecnie jest to jeden z najbardziej nowatorskich teatrów autorskich w Czechach. Charakterystyczny dla niego jest nacisk położony na fizyczna grę aktorską na scenie, eksperymenty z nowymi zjawiskami teatralnymi, egzystencjalny brak równowagi postaci, trend łączenia różnych gatunków i wyszukiwania nowych bodźców wizualnych.
23 sierpnia, godz.19.00
Wieczór Współczesnej Pantomimy
Wieczór teatralny, który stał się tradycją Festiwalu. Pomyślany jako konfrontacja technik, stylów i form obecnych w teatrze pantomimy. Do udziału w prezentacjach zostali zaproszeni artyści pochodzący z różnych miejsc na świecie, którzy zaprezentują charakterystyczne dla ich pracy krótkie formy teatralne. Ten wieczór swojego ostatecznego kształtu nabiera na kilka godzin przed samą prezentacją. Z całą pewnością można jednak powiedzieć, że spektakl, w którym zobaczymy ponad 20 artystów pokaże różne oblicza współczesnej sztuki teatru pantomimy.
Wystąpią m.in.: Nola Rae (UK), Gregg Goldston (USA), Radim Vizwary (Czechy), Przemysław Grządziela, Bartłomiej Ostapczuk, Iwona Cichosz, Mikołaj Wepriew, Dominika Jucha, Teatr Mimo, Studio Pantomimy w Teatrze Na Woli, Szkoła Współczesnej Pantomimy (Polska).
24 sierpnia, godz.19.00
Nola Rae - Anglia
„Elizabeth’s Last stand”
Coś dziwnego dzieje się z Betty. Może już zbyt długo żyje samotnie? Myśli, że prześladuje ją imperialny duch! Kim ona myśli, że jest... jakąś królową? Betty przez całe życie, aż do teraz, pozostawała niezauważona. Usiłujaąc stworzyć własny dwór w swym osobistym królestwie (w kawalerce), prezentuje nam komiczny spektakl elżbietańskich rozmiarów. „Elizabeth Plast. Stand” to spektakl zainspirowany obrazem niezwyciężonej królowej angielskiej Elżbiety I stojącej przez 15 godzin w obawie, że jeśli podda się zmęczeniu, nigdy więcej nie wstanie.
„Artyzm Noli Rae trzyma widownię w transie; to pokrzepiająca sztuka” – pisał o spektaklu The Guardian
Projekt: Matthew Ridout;
Muzyka: Peter West
Nola Rae to światowej sławy artystka i jedna z najoryginalniejszych wykonawczyń współczesnego brytyjskiego teatru. Jej styl, będący mieszanką pantomimy, tańca, komedii i teatru lalek, w połączeniu z ciętym dowcipem dotyka i porusza widownię na wszystkich poziomach. Niewiele osób potrafi z tak absolutną łatwością panować nad sceną bez potrzeby wypowiedzenia choćby jednego słowa. Jej dokonania można było jak dotąd oglądać w 64 krajach. W 2008 roku Nola została uhonorowana przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi w dziedzinie sztuki dramatycznej i pantomimy.
25 sierpnia, godz. 19:00
Bodecker / Neander Company - NIemcy
„Opus 4”
Wyobraź sobie Romea nos w nos z kimś, kto zajął miejsce Julii.
Wyobraź sobie partię szachów, w której nagrodą za wygraną jest kawałek ziemi.
Wyobraź sobie Dyla Sowizdrzała, który przeszkadza Richardowi Straussowi w komponowaniu. „Opus 4” to kolekcja opowiastek-etiud Alexandra Neandera i Wolframa von Bodeckera. W czwartej odsłonie (po „Silence”, „Out of the Blue” i „Déjà vu?”), para genialnych aktorów powraca by ukazać maestrię sztuki pantomimy.
Bodecker & Neander Company - Spadkobiercy i kontynuatorzy sztuki Marcela Marceau, jego najbliżsi współpracownicy, aktorzy i przyjaciele. W 1996 roku, po studiach w Ecole Internationale de Mimodrame de Paris pod dyrekcją Marcela Marceau, Wolfram von Bodecker i Alexander Neander powołują do życia Théâtre Mimo Magique. Od 2006 roku posługują się nazwą Compagnie Bodecker & Neander. Ich pierwszy spektakl zatytułowany „Silence” wygrywa nagrodę publiczności Berlin Audience Award. Para artystów prezentuje koncepcję „koncertu wizualnego”: podczas wspólnych występów z dużymi zespołami muzyków, jak np. Suttgarter Kammerorchester, londyński Arditti Quartet czy lipski Gewandhaus-Oktett, łączą pantomimę i muzykę. We współpracy z reżyserem Lionelem Ménardem zespół przedstawia musical „Bonjour Monsieur Satie!”– spektakl oparty na muzyce francuskiego kompozytora Erika Satie, będący hołdem dla jego życia i twórczości. W listopadzie 2007 roku musical „Tulles et son ombre” debiutuje na scenie Philhamonie Luxembourg. Wolfram von Bodecker i Alexander Neander opowiadają historię młodego Tullesa przy akompaniamencie United Instruments of Lucilin do muzyki współczesnego kompozytora Martina Matalona. W lutym 2009 roku zespół odpowiada na życzenie publiczności: przedstawienie „Silence”, które okazało się sukcesem i weszło już do klasyki Europejskiego teatru pantomimy, doczekało się godnego następcy w postaci spektaklu „Deja-vu?”.
26 sierpnia, godzina 19:00
