Abstract Overture
Ronald de Bloeme (NL), Joachim Grommek (D) i Judy Millar (NZ)
Otwarcie: 3. listopada 2011 18:00-21:00
Wystawa potrwa do 3. grudnia 2011 -Wtorek -Sobota 12:00-18:00
Bochenska GalleryCentrum Kulturalne Koneser
Ząbkowska 27/31 ,03-736 Warszawa
Abstract Overture jest pierwszym projektem artystycznym realizowanym przez E1 Nation Art Projects, inicjatywę młodego kolekcjonera i kuratora Iwana Yamina. W projekcie pokazane zostanie malarstwo abstrakcyjne Ronalda de Bloeme (Holandia), Joachima Grommek (Niemcy) and Judy Millar (Nowa Zelandia), artystów reprezentujących nowy kierunek w malarstwie abstrakcyjnym. W Abstract Overture Yamin stawia sobie za cel przedstawienie trójki wpływowych twórców na polskiej scenie artystycznej. Artyści ci wystawiali już w Europie i poza nią, a ich prace znajdują się w wielu ważnych międzynarodowych kolekcjach. Na wystawie znajdzie się wielkoformatowe malarstwo geometryczne, formy przestrzenne skupione na malarskim geście oraz dzieła, które oszukują oko tak, że widzi surowy materiał tam, gdzie jest tylko farba.
Abstrakcja jest po części nieustającym poszukiwaniem uniwersalnego wizualnego języka pozbawionego granic. Rozpoczęte jako utopijne przedsięwzięcie przez wczesnych modernistów takich jak Mondrian i Kandinsky poszukiwanie to ewoluowało w stronę afirmacji i jednoczesnej transformacji istniejących kodów wizualnych. Żyjemy w społeczeństwie, które polega w równym stopniu na wizualnych kanałach informacji jak i językowych i tekstualnych ramach komunikacji. Ronald de Bloeme wyizolowuje posiadające potencjał znaki wizualne z pop-kultury i znajduje dla nich zastosowanie w języku malarstwa abstrakcyjnego. Język przypomina strategie kolorystyczne świata marketingu. Poprzez(zdigitalizowane) przenoszenie kodów kolorystycznych opakowań po natychmiastowo rozpoznawalnych produktach w domenę malarstwa abstrakcyjnego de Bloeme dekonstruuje ich komercjalne przesłanie i rekonfiguje je jako jednoczesną próbę zrozumienia systemu znaków. Jego dzieła często przypominają obraz usterki na ekranie komputera i inne zniekształcenia o podobnej metaforyce. Jednak nawet te „nieodczytywalne” obrazy podświadomie wpływają na odbiorcę i wymuszają przed oczami jego wyobraźni konkretne głęboko osadzone wizualne skojarzenia i wspomnienia. Jednak jego prace to nie tylko pytania o interpretację i wywarcie na widzu określonego efektu; przedstawiaja one także nieskrępowaną radość z malowania i nieuniknionych spontanicznych im perfekcji w starannie skonstruowanej jedności znaków czynionych ludzką ręką.
Ronald de Bloeme (1971) mieszka i pracuje w Berlinie. W 2007 otrzymał prestiżową Vattenval Art Prize. Jego ostatnie wystawy monograficzne odbyły się w Stedelijk Museum Schiedam (Holandia), Hellerau Galerie (Drezno) i w Berlinische Gallery (Berlin).Jego prace znajduja się w kolekcji Albertinum w Dreźnie, w Caldic Collection (Holandia) i w Safn Collection w Rejkawik.
Joachim Grommek
Grommek usuwa utopijną, pozornie idealną równowagę geometryczną z dzieł kanonu abstrakcji i zastępuje ją polami symulującymi płytę wiórową i taśmę. W ten sposób w żartobliwy wytrąca z równowagi stateczne dzieła Warhola, Mondriana i Donalda Judda. Dla tej nieszczerej mimikry słynnych poprzedników jest jednak uzasadnienie. Grommek chce pokazać widzowi nowe pole odczytywania tych prac skupiając się nie tylko na ideach, które reprezentują, ale także na wadze użytych materiałów. Czyni to poprzez dokładnie odmalowanie struktury oryginału a nawet wykonanie taśmy w technikach zapożyczonych z długiej historii malarstwa malarstwa iluzjonistycznego. Zaczyna od zamalowania czystego blejtramu na biało, który potem pokrywa go imitacją struktury płyty wiórowej i taśmy. Taki proces działa jak denuncjacja prawie mitologicznego statusu farby jako najlepszego materiału w pracach dwuwymiarowych. Grommek potrafi nadać farbie wygląd surowego materiału. Jego prace są refleksją na temat autonomicznych przedstawień w malarstwie abstracyjnym generując i prezentując je w formie skonstruowanych obiektów. Kwestionuje naszą rzekomą potrzebę autentyczności i unikatowości we współczesnej sztuce poprzez uświadomienie widzowi, że niezdolności do rozróżnienia między oryginałem a reprodukcją, falsyfikatem i wizualną podpuchą.
Joachim Grommek (1957) mieszka i tworzy w Berlinie. Jego ostatnia wystawa monograficzna miała miejsce w Stadtische Galerie w Wolfburgu (Niemcy) i zostanie pokazana w kolejnych muzeach na terenie Niemiec i Szwajcarii. Monografia artysty ukazała się ostatnio nakładem wydawnictwa Hatje Cantz. Jego prace znajdują się między innymi w kolekcjach Museum Ritter w Waldenbuch (Niemcy) i Deutshe Bank.
Judy Millar
Judy Millar stanowczo umiejscawia malarstwo abstrakcyjne w erze reprodukcji. Pojedynczy gest malarski- dzikie machnięcie farbą często przypisywane abstrakcyjnemu ekspresjonizmowi- prezentowane jest przez nią w formie powiększonego wydruku złożonego na podłodze. To „malarstwo” angażuje w obopólne oddziaływanie przestrzeń architektoniczna, w której się znajduje poprzez przykrycie jej części przy jednoczesnym podkreśleniu form poprzez zaistniałe fałdy i zgięcia. Obraz jest częściowo zatracony w fałdach właśnie, przez co widz nie widzi ani całości obrazu ani przestrzeni, w jakiej go umiejscowiono. Ten sposób ekspozycji czyni końcowy produkt trudny do interpretacji, ale daje wyraźną dokumentację procesu kreacji malarskiej. Millar ukrywa totalność dzieła w jego konstrukcji, podkreślając reprezentację procesu; widz nigdy nie będzie w stanie doświadczyć tych prac jako jedności. To częściowe niedomknięcie całego dzieła stanowi metaforę jednego z najstarszych dylematów w sztuce: jaką rzeczywistość- jeśli jakąkolwiek- reprezentuje dzieło a jaką dla siebie stwarza? To skupienie na pozytywnej i negatywnej przestrzeni jest także wyraźne w bardziej tradycyjnych, dwuwymiarowych dziełach Millar, gdzie jednocześnie odkrywa i przykrywa się wielokrotność warstw położonych na płótno.
Urodzona w Auckland Judy Millar (1957) spędziła ostatnie kilka lat dzieląc życie pomiędzy pracę w Europie a pustelnicze życie w okolicach Piha (Mowa Zelandia). W 2009 roku reprezentowała Nową Zelandię na Biennale w Wenecji. Jej pierwsza wystawa monograficzna będzie miała miejsce w Museum Gegenstandsfreier Kunst Otterndorf w lecie 2012. Prace Millar znajdują się w kolekcjach Christchurch Art Gallery (Nowa Zelandia), Kunstmuseum St. Gallen w Szwajcarii, SOER Rusche Sammlung w Niemczech oraz CAP Collection w Dublinie.
Więcej informacji o wystawie udziela Iwan Yamin pod numerem (+48) 780 533 668 lub adresem:
Joachim GrommekUntitled, 2008.
Paint, acrylic, oil, base coat on chipboard, 45 x 37,5 cm.
Judy MillarGiraffe-Bottle-Gun, 2009, Mixed media
Installation view of NZ Pavillion at Venice Biennale 2009.
Ronald de Bloeme
Damage Goods 1, 2008
Enamel on cotton, 150 x 240 cm
